කැම්පස් එකේ ජූනියර් බැජ් එකට රැග් දෙන අතරතුර යෙහෙකියක් ඇයට ඇගිල්ලෙන් ඇන යමක් පෙන්වූවාය.
ඒ මචන් අර උබ A/l කාලේ ඉස්කෝලේ කරන් හිටිය කොල්ල නේද බන්...
ආ ඔවු බන්. මේ ඌ තමයි. දැන් ඉතින් ජූනියර් නේ... ඈ එය මහා උඩගු කමකින් පැවසුවේ ඔහුගේ දෑසට කදුලක් උනන්නට සලස්වමින්‍ ය...
අපරාදේ බන් උබ මූව අතෑරියේ . බලපන් දැන් මූත් ඉන්ජිනේරුවෙක් නේ...
පිස්සුද බන් මූ මෙලෝ රහක් නෑ.
කොයි වෙලෙත් මගේ පස්සෙමයි. කිසි නිදහසක් නෑ. කොටට අදින්නත් එපාලු, ඒ උනාට මොකද පාක් එකටවත් යන්නේ නෑ යන්නේ පුස්තකාලෙට විතරයි. ඔහොම පුලුවන්ද බන් ලවු කරන්න
ෆස්ට් ශයි එක ඇනගත්තෙත් මම නිස කියලයි මුගේ යාලුවෙක් කිව්වේ.......
ඈ එසේ පවසමින් එතනින් නික්ම ගියේ
ඔහූගේ කම්මුල් හරහා ගලා ගිය කදුලු වලට කට කොනකින් සිනාසෙමිනි.
පසු දින සවස ඔහු ඇගේ මිතුරිය අත යමක් ලියා ඇය වෙත එවා තිබුනි
විකාර ..යැයි පවසමින් ඇය එය කියවීමට පටන් ගත්තාය.
එය මෙසේ විය.
එක් පෙති මලක් විය නුබ මගෙ අත් දෙකට
නෙලා නොගත්තේ මගේ වූ සත් කමට
හැරගිය දා නාවත් මා ගම් දොරට
විරහේ ඇයිද ආවේ නෙතු අද්දරට....
.........
විස්මිත ගමට අදහන්නට බෑ තවම
මා හැර දමා නුබ ගිය මග දැන අරුම
සතු කරගන්න මුල් පෙම නොපිදූ බැවින
දුක් බර හිතට කීවෙමි නොහදන ලෙසට
......
සිටිනා කොදෙවුවක නුබ සැප විදීනම්
මවෙතින් ලැබුනු ආදරයක් ලැබේනම්
මතකය නුබට හිරිහැරයක් නොවේනම්
තව කුමකටද දුක් ගී කල්පනාවන්.......
........
ලිපිය කියවා අවසන් වන විට ලිපිය ඇගේ කදුලු වලින් තෙත් වී තිබින...
ආදර කතාව 5න් නැවත හමුවෙමු.
--------------------------මම රවී---------------------------
කතාව/තිර රචනය හා අධ්‍යක්ෂණය : Dulaj Ravi Hewagame
No comments:
Post a Comment