Tuesday, August 30, 2016

ආත්මගත ආදරය...


රන්වීර්.. කවුරුත් දන්න ප්‍රසිද්ධ ව්‍යාපාරිකයෙක්,
වයස අවුරුදු 25ක් විතර ඇති..
කාටවත් හිතාගන්න බෑ මේ මනුස්සය මෙච්චර ඉක්මනට මෙහෙම පෝසත් උනෙයි ප්‍රසිද්ධ උනෙයි කොහොමද කියලා...
රන්වීර් හරි අමුතු චරිතයක්
එයා පොඩි ආලෙම එයාගෙ දෙමවුපියෝ නැති උනා කාත් එක්කවත් වැඩි කතාබහක් නෑ...
යාලුවො කවුරුත් නෑ
අඩුම ගානේ අවුරුදු 25ටම කාටවත් ආදරේ වත් කරලා නෑ...
හැමෝම කිවුවේ හැගීම් දැනීම් නැති කොල්ලෙක් කියලා...
මොකද රන්වීර්ට අවුරුදු 8දී එයාගෙ අම්මයි තාත්තයි නැති වෙච්චි වෙලාවේ අවසන් කටයුතු වලදිවත් රන්වීර් අඩලා නෑ....
රන්වීර් කරන්නේ දේපල වෙලදාම
ගොඩක් ඈත පැති වලින් ඉඩම් , ගෙවල් අරගෙන එවුවා වෙන්දේසි දාල තමයි එයා මේ තත්වෙට ආවේ...
අනිත් දේ තමයි එයා කවදාවත් බ්‍රෝකර්ලාගෙන් දේවල් ගන්නෙත් නෑ.. එයාම බලල තමයි තීරනය කරන්නේ...
ඉතින් රන්වීර් හිතුව පොඩ්ඩක් ඈත පැත්තකින්
බන්ගලාවක් අරගන්න, මෙහෙම හිතපු රන්වීර් එක සති අන්තෙක බන්ඩාරවෙල යන්න පිටත් උනා...
පැය කීපයක ගමනකින් පසු රන්වීර් බන්ඩාරවෙල නගරයට ඇතුල් උනා...
රන්වීර් ට ටිකක් තෙහෙට්ටුයි,ඒ වගේම සීතලයි
ඒ නිසා රන්වීර් හිතුවා මොනවාහරි කාල කෝපි එකක් බොන්න.රන්වීර් ගේ ආසම කෑම හොට් ඩෝග්..ඉතින් රන්වීර් ලග කඩේකට ගිහින් ටේබල් එකක වාඩි උනා, දැක්ක ගමන් ඕනම කෙල්ලෙක්ගේ හිත හැදිල යන ලස්සන හැන්ඩ්සම් කොල්ලෙක් රන්වීර් ,,..
කොලඹ පැත්තෙ හැමෝම මෙයාව දන්නව උනත් ඒ පැත්තෙ අය මෙයාව දන්නෙ නෑ...
ඉතින් ලස්සන මිටි කෙල්ලක් ඇවිත්
"අයියේ මොනවද ගේන්න ඕන" ඇහුවා
ඒ ආමන්ත්‍රණය රන්වීර්ට ටිකක් නුහුරුයි..
එතන කිසිම හරුසරුවක් තිබ්බෙ නෑ
ඒත් රන්වීර් වෙනසක් පෙන්නුවෙ නෑ..
ගිය වැඩේ කරගෙන එතනින් පිටත් උනා..
කොහොමත් ටවුන් එක කිට්ටුව ගෙවල් ගනන් වැඩිබව එයා දන්නව.. ඉතින් රන්වීර් ටවුන් එකෙන් ටිකක් ඈත් වෙලා කිනිගම පැත්තට තමන්ගේ කාර් එක හැරෙවුවා..
ඒ පැත්තෙ ගෙවල් හරි අඩුයි..
අනික ගෙවල් තියෙන්නෙත් කිලෝමීටරෙන් කිලෝමීටරේට වගේ.. ඔන්න කිලෝමිටර් 6ක් විතර ගියාට බස්සේ රන්වීර් දැක්කා to let කියලා ගහල තියෙන බන්ගලාවක්
දැක්ක ගමන් ඒක හරි ලස්සන උනත් ඒකේ මොකද්දෝ අමුත්තක් එයාට දැනුනා...
රන්වීර් කර් එකෙන් බැස්සා.. ඒ වෙලාවෙම කලු කට්ටු සීය කෙනෙක් එතනින් යනගමන්..
"ආ මහත්තයෝ මේ ගේ ගන්නද ආවේ..
මේ ගේනම් ගන්න එපා මහත්තයෝ මේක මහ කාලකන්නි ගෙයක් " කියාගෙන එතනින් යන්න ගියා..
ඒත් ඉතින් ඔය වගේ කතා නිතරම රන්වීර්ට අහල පුරුදු නිසා රන්වීර් බන්ගලාව දිහා පොඩ්ඩක් බලන් හිටියා
අවුරුදු ගානකින් මෙහේ කවුරුත් පදින්චි වෙලා ඉදලා නැති බව ඒ ඉඩම දැක්ක ගමන් ඕන කෙනෙකුට තේරෙනව...
ගේ තියෙන්න තුන්මන් හන්දියක
ගෙදර ඉස්සරහ පැත්ත කිනිගම ස්ටේශම පැත්තට යන පාරට මූනලා තිබුනේ .. ඒ පැත්තෙන් ඉඩමේ ගොඩක් ඉඩ තිබ්බට වම් පැත්තේ බිත්තිය තිබ්බෙ වෙනත් අතුරුපාරකට අඩි දෙකක් විතර දුරින්...
"මොන ආකිටෙක්චර් කෙනෙක් මේ ඉලවුවේ සැලැස්ම ඇන්දද දන්නේ නෑ..."
රන්වීර් එයාටම කියාගත්ත
වටේ බල බල ඉදල හරියන්නේ නෑ නේ
රන්වීර් ගේ ඇතුලට යන්න හිතුවා
හරි පුදුම වැඩක් උනේ..
රන්වීර් ගෙයි ප්‍රධන දොරේ ලොක් එක කරකවද්දි ඒක නිකම්ම ඇරුනා..
ඒක මාර වැඩක්..
ඇතුල පුදුම ලස්සනයි දැක්ක ගමන් රන්වීර්ගේ හිත ඇදිලා ගියා
රන්වීර් ගේ ඇතුලට පලවෙනි අඩිය තියනවත් එක්කම එයාගෙ ඔලුවට මහ අමුතු දෙයක් දැනුනා , ඒ වගේ හැගීමක් නම් කවදාවත්ම රන්වීර් ට දැනිලම නෑ..
රන්වීර් පොඩ්ඩක් ගේ ඇතුලේ තියෙන ලී බඩු එහෙම අල්ල අල්ල සාලෙ ඇවිදින්න ගත්ත
සාලෙ කැබිනට් එකක් තිබ්බ බඩු පුරෝපු
නිකමට රන්වීර් ඒකේ ලාච්චුවක් ඇරියා
ඒකේ මොකද්දෝ තිබ්බ...
පොටෝ එකක්.
ඒකෙ පිටිපස්සේ i love you ishani (1990.08.10)
කියල ලියල තිබුන..
රන්වීර් නිකමට පොටෝ එක අනිත් පැත්ත හරවල පොටෝ එකේ ඉන්නෙ කවුද කියල බැලුවා...
රන්වීර් ගල් ගැහුනා...
ඒකේ හිටියෙ ලස්සන සුදු කොන්ඩෙ අඩි දෙකක් විතර දිග ලස්සන කෙල්ලක්...
ඒ විතරක් නෙමේ ඒ වෙලාවෙම රන්වීර්ට අමුතු විකාර පේන්න ගත්ත..
රන්වීර් ඉශානිත් එක්ක එක පෝරුවක ඉදන් කස්සද බදින හැටි, ඒ දෙන්නම එකතුවෙලා මේ ගෙට ගෙවැදිලා කිරි උතුරෝන හැටි..
රන්වීර් ක්ශනිකව ඇස් දෙක ඒ පොටෝ එකෙන් අහකට ගත්තා.. "දෙවියනේ මේ මොකද්ද මට වෙන්න යන්නේ,,, මට පිස්සුවත් හැදීගෙන එනවද, මම අද බිවුවෙත් නෑ නේ තාම මේ මොකද වෙන්නේ "රන්වීර් එයාටම කියාගත්තා..
ඒ එක්කම රන්වීර් දැක්ක කැබිනට් එක උඩ ලස්සන වෙස්මූනක් තියෙනවා.. දූවිලි එහෙම පිහිදාලා රන්වීර් ඒක පොඩ්ඩක් මූනට දාගත්ත විතරයි රන්වීර්ගේ ඇස් නිලන්කාර වෙලා ගියා..
ඉශානි හරියට හරිම ලස්ස්නයි..
එයා ඇදන් හිටියේ සුදුපාට අත්දිග ශර්ට් එකක් විතරයි, ඒක ටිකක් ලොකුයි ,දනිස්සට ලගටම වගේ දිගයි දුහුල් රෙද්දකින් මහල තිබ්බේ
එයාව තුරුල් කරන් හිටිය රන්වීර්.. රන්වීර් ශර්ට් එකක් ඇදන් හිටියේ නෑ
කලිසමත් පරන තාලෙ ටිකක් වැඩිපුර බැගී තියපු සැහැල්ලු එකක්...
අපි මේ දවස එනකම් කොච්චරනම් දුක් වින්දද මහත්තයෝ..
ඔවු බබා හැමදාම මේවගේම ආදරෙන් ඉමු
කියන ගමන් රන්වීර් ඉශානිට කිචි කැවුවා..
ඉශානි එකපාරටම ඈතට පැන්න
බබා එන්න අපි සෙල්ලමක් කරමු
මොකද්ද
මම මේරෙදි පටියෙන් ඔයාගෙ ඇස් දෙක ගැට ගහනවා.. ඔයා මාව අල්ලගන්න ඕනේ
කියාගෙන රන්වීර් ඉශානි ගේ ඇස් ශෙක සිදුපාට රෙද්දකින් ගැට ගැහුවා..
ඉශානි රන්වීර්වාල්ලන්න එහෙට මෙහෙට හැරෙද්දි රන්වීර් මේ වෙස්මූනත් දාගෙන ඉශානි ලගට ගියා..
ඒ වෙස් මුන අතගෑවුන ගමන් ඉශානි බය වෙලා රෙදි පටිය ගලවන ගමන් අහකට පැන්න..
රන්වීර් ත් වෙස්මූන ගැලෙවුවා..
මැට්ටා.. කියාගෙන ඉශානි රන්වීර්ගේ පපුවට වේගෙන් ගහගෙන ගහගෙන යද්දි රන්වීර් අදට වැටුනා.. ඉශනිත් එහෙම්ම රන්වීර්ගේ තුරුලට පැන්න..
ඒ එක්කම රන්වීර්බැත්තටම ඒ මූනට ලන්කරපු වෙස්මූන මූනෙන් අහකට ගත්ත,එහෙම්ම තක්බීරි වෙලා බිත්තියට හේත්තු උනා...
දෙවියනේ මේ මොකද වෙන්නේ..
එහෙම හිතන ගමන් රන්වීර් ඇදන් හිටිය අත්දිග ශර්ට් එකේ අතින්ම එයාගේ මූනෙන් වැක්කෙරුන දාඩිය පීදගත්ත..
රන්වීර් පොඩ්ඩක් උඩ තට්ටුවට යන්න හිතුවා..
පඩිවෙලෙන් උඩ තට්ට්වට ඇතුල්වෙන තැනම ලොකු මල්වාස් එකක් තිබ්බ
හේතුව මොකද්ද දන්නෑ රන්වීර්ගේ අත නිකම්ම ඒක ඇතුලට ගියා.
මාරයී ඒක ඇතුලේ ලොකට් එකක් (මාලයක්)
රන්වීර් ඒක එයාගෙ දකුනු අතෙන් අරන් මූන ඉස්සරහට ලන් කරනවත් එක්කම රන්වීර්ට මොකද්දෝ උනා.. ආයෙත් විකාර පේන්න ගත්තා
ඒක සීතල රාත්‍රියක්, ඉශානි සැටියට වෙලා හාන්සිවෙලා පොතක් කියෝ කියෝ හිටියේ රන්වීර් වැඩ ඇරිලා එද්දි..
ඔන්න බබී මම ආවා...
මහත්තයෝ මට ඔයාට කියන්න හැපි නිව්ස් එකක් තියෙනවා..
මටත් ඔයාට පෙන්නන්න බඩ්ඩක් තියෙනව
කෝ පෙන්නන්න බලන්න
බෑ බෑ ඔයාගේ කතාව කියන්න....
හ්ම්ම්ම්ම්ම් මහත්තයෝ ඔයා තාත්තෙක් වෙන්න හදන්නෙ...
රන්වීර් සතුටින් ඉපිලුනා... ඉශානිවත් වඩාගෙන උඩ පැන්න
ඒ සතුට එයාට දරගන්න බැරුව ගියා...
කෝ පෙන්නන්නකො දැන් ඔයා ගෙනාපු එක
මේ තියෙන්නෙ...
රන්වීර් ලස්සන රත්තරන් මාලයක් අතට ගත්ත
වාව් කෝ දෙන්න බලන්න
බෑ බෑ
රන්වීරුයි ඉශානියි ඒකට පොරකද්දි ඒ මාලේ විසික් වෙලා ගිහින් අර මල් වාස් එකට වැටුන
අයියෝ මම තරහයි
මේ අහන්නකො පැටියෝ ඒ මාලේ අපි අපේ පුතා ඉපදුනු දවසට ගමු .. ඒක එයාගේ කරේ දාමු
හ්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්
ඒ විතරක් නෙමේ අපි මේ පුතාව හොදට උගන්නල වැදගතෙක් කරන්න ඕනේ
ඊලගට ඔයා වගේම ලස්සන චූටි කෙල්ලක් ඕන මට
අන්තිමට චූටි පුතෙකුත් ඕන,එයානම් ටිකක් චන්ඩියෙන් වෙන්න ඕනේ කියාගෙන රන්වීර් ඉශානිව තුරුල් කරගත්තා....
ඒ එක්කම රන්වීර් ඒ හීනෙන් මිදුන
එයා ඒ ලොකට එක ඇරලා බැලුවා ..
ඒකෙ තිබ්බ දේ දැක්කම රන්වීර්ගේ කකුල් පන නැති වෙලා නිකම්ම බිම ඉන්දවුනා
දෙවියනේ
ඒකේ තිබ්බෙ රන්වීර්ගෙයි ,ඉශානිගෙයි පොටෝ දෙකක්.
මෙච්චර වෙලා රන්වීර්ට පෙවුනේ හීන විතරයි
ඒත් දැන් එයාගේ ඇස් පනාපිටම සාක්ශිත් තියෙනවා..
මොකක් නමුත් වෙලා තියෙනවා...
ඒ එක්කම රන්වීර්ගේ ඇස් ලග තිබ්බ ජනේලෙකට ගියා ..ඒකෙ වීදුරු බිදිල තිබ්බේ
ඒකෙන් මහා පුදුම එලියක් ආව එක පාරටම
මෙච්චරවෙලා රන්වීර් ගේ හිතේ ඇදුනු අසම්පූර්ණ කතාව සම්පූර්ණ වෙන්න ගත්තා..
ඉශානියි රන්වීරුයි විවාහ වෙලා හිටියෙ
එදා ඉශානිහේ උපන්දිනේ
ඉශානි ලොකු කේක් එකක් හදලා කාමරේ සරස සරස හිටියේ
රන්වීර් ත් එදා හාෆ් ඩේ ඕෆ් වෙලා බයික් එකේ ගෙදර එනගමන් හිටියේ
පුදුම නොයිවසිල්ලක් තිබ්බේ ඉශානිව දකිනකම් රන්වීර්ට
ඒත් නොහිතපු දෙයක් උනා
රන්වීර් හැප්පුනා
ඉශානි කාමරේ ඉටිපන්දම් ගගහ ඉද්දි කෝල් එකක් ආවා.. ඉශානි ජනේලේ ගාව තිබ්බ පෝන් එක ලගට ගිහින් ඒක ආන්සර් කලා,,,
ඒත් හම්බුනේ නරක ආරන්චියක්
ඉශානිගේ අතින් පෝන් එක අතෑරුන
ඉශානිට සිහි නැතිවෙනවත් එක්කම ඒ අසරනිව ජනේලේ කඩාගෙන උඩතට්ටුවෙන් වැටුන පාරටම
උදවුවට කවුරුත් හිටියේ නෑ පාලු පැත්තක් නිසා...
රන්වීර් කිසි දෙයක්ක් දැනන් හිටියේ නෑ
එයා බලෙන්ම ඉස්පිරිතාලෙන් ටිකට් කපාගෙන ගෙදගරට දුවගෙන ආව..
ඒත් ගෙට එන්න කලින්ම එයා දැක්ක
ඉශානි වැටිල ඉන්නව
රන්වීර් දුවල ගිහින් ඉශානිව තුරුල් කරගත්ත
අනේ ඇහැරෙන්න මගෙ පන
ඔයා කොහොමද මාව තනිකරන්නේ
යන්නේ නෑ කිවුවා නේද කවදාවත් මාව තනි කරලා...
ඒත් ඉශානි කතා කලේ නෑ
රන්වීර්ට කිසි දෙයක් ඉතුරු වෙලා තිබ්බේ නෑ
රන්වීර් එතනම වැටිල තිබ්බ වීදුරු කෑල්ලකින් එයාගෙ පපුවට ඇනගෙන ඉශානිගේ තුරුලෙම අන්තිම හුස්ම හෙලුවා.....
ඒ එක්කම රන්වීර් පියවි සිහියට ආව
වෙලා තියෙන දේ දැන් එයාට හොදටම පැහැදිලියි
එයා දුවගෙන ගියා අර ගේ අයිනෙම තිබ්බ පාරට
ජනේලේ පල්ලෙහා ඉශානි වැටිලා හිටිය තැනට ගිහින් එතන දනගහගෙන ටිකක් වෙලා ඔහේ හිටියා....
ඒ එක්කම පිටි පස්සෙන් ලොකූ හෝන් සද්දයක් ඇහුනා....
තමුසෙට පිස්සුද මනුස්සයෝ මැරෙන්නද හදන්නෙ බූරු.......
කාර් එකේ හිටපු කෙල්ල කාර් එකෙන් බැහැල රන්වීර් ගාවට එනගමන් එහෙම බැනගෙන ආවත් රන්වීර් ගේ මූන දැක්ක ගමන් කෙල්ල ගොලු උනා....
පුදුමයක් ඒ රන්වීර්ට මතක් වෙච්චි කතාවේ හිටිය ඉශානි
දෙන්නට දෙන්නගෙ ඇස් වලින් ඇස් අහකට ගන්න ගොඩක් වෙලා ගියා.....
ආදරේ දිනන්න හැමදාම එකට ඉන්න ඕනෙම නෑ යාලුවනේ
අවන්ක හදවත් දවසක දිනනවමයි

------------------------ මම රවී -------------------------
කතාව/තිර රචනය හා අධ්‍යක්ෂණය : Dulaj Ravi Hewagame
හැමදාම මගේ කතාවලින් කලේ එදිනෙදා අපිට හම්බෙන චරිත වලට පන දීපු එක.. ඒත් මේ පාර පලවෙනි වතාවට ෆැන්ටසියක් ලිවුවා..

No comments:

Post a Comment